Biblioteca Municipal Afonso Lopes Vieira – Biblioteka Miejska w Leirii

Czytelnia dla dorosłych (źródło zdjęcia tutaj)

Biblioteka Miejska w Leirii (Biblioteca Municipal Afonso Lopes Vieira) ma imię Afonsa Lopesa Vieiry, portugalskiego poety, który w 1878 r. urodził się w tym mieście, a zmarł w Lizbonie w 1946 r. W Bibliotece miejskiej w Leirii znajduje się oryginalna biblioteka z lizbońskiego domu poety, przekazana książnicy zgodnie z wolą poety po jego śmierci.

Biblioteka w Leirii jest największą tego typu placówką w regionie, z kilkunastoma filiami w mieście i jego okolicach, które wspólnie utworzyły sieć w wyniku rozwijanego w Portugalii od 1987 r. projektu „Rede Nacional de Leitura Pública”. Spełnia typowe dla biblioteki miejskiej funkcje, promując na obszarze swojego działania nie tylko czytelnictwo, ale także szeroko pojętą kulturę regionu. Placówka współpracuje też z biblioteką uczelni działającej w Leirii – Instituto Politécnico de Leiria. Najprostszym przykładem współpracy widocznym dla użytkowników jest możliwość zwracania książek z biblioteki IPL w bibliotece miejskiej gdy ta druga jest zamknięta i odwrotnie. Ciekawostką są sobotnie godziny otwarcia Biblioteki Miejskiej – 14.00−20.00 (u nas wtedy biblioteki się zamyka).

Placówkę zwiedziłem dwa lata temu z koleżanką (autorką zdjęć) podczas pobytu w Bibliotece im. José Saramago w Instituto Politécnico de Leiria na stypendium w ramach Erasmus Staff Program (pisałem o tym tutaj). Umożliwiła nam to dyrektorka biblioteki Politechniki Dulce Correia, za co jej serdecznie dziękuję. Po Bibliotece Afonso Lopes Vieira oprowadzała nas jej dyrektorka – pani Ângela Salgueiro Pereira.

Biblioteka w Leirii działa od 30 kwietnia 1955 r., otwarto ją dziewięć lat po śmierci poety, fundatora – tyle

Portret Afonsa Lopesa Vieiry w jego bibliotece

trwały formalności związane z przeniesieniem księgozbioru z Lizbony. W specjalnym pomieszczeniu odtworzono bibliotekę poety tworząc jego muzeum z siedzibą w Bibliotece Miejskiej. Widoczne na zdjęciach książki, meble, katalog (!) i całe wyposażenie są oryginalne. W 1982 r. biblioteka wzbogaciła się o zbiory jeszcze jednego poety z Leirii, który nazywał się Carlos Eugénio. Niestety na razie nic więcej o nim nie wiem.

W obecnym odnowionym budynku z XVIII w., zlokalizowanym w zabytkowej części miasta, biblioteka działa od 25 września 1997 r., wcześniej była zlokalizowana w dwóch pomieszczeniach w budynku ratusza. Budynek był przebudowywany pod okiem architekta Chartersa Monteiro. Ma pięć kondygnacji (w tym trzy pod ziemią) i dziedziniec wewnętrzny. Na parterze mieści się wypożyczalnia, czytelnia dla dorosłych, galeria i archiwum historyczne – sala Fernando Amaro. Na 1. piętrze mieszczą się zbiory dla dzieci i młodzieży z czytelnią i kawiarnia. Piętro najwyższe mieści działy wewnętrzne biblioteki. Poziom -1 jest częścią czytelni dla dorosłych, do której wchodzi się z parteru, natomiast na poziomie -2 są biblioteczne magazyny. Całość ma powierzchnię 2200 m. Biblioteka jest bardzo ładna, przestronna, tłumnie odwiedzana przez czytelników – ale to nic dziwnego, bo w takich wnętrzach aż chce się pracować, czytać, odpoczywać...

Biblioteka jest czynna od poniedziałku do piątku w godzinach 9.30−20.00, a w soboty od 14.00 do 20.00. Mieści się przy Largo Cândido dos Reis 6.

Katalog Biblioteki tutaj

Facebook Biblioteki tutaj

Zdjęcia (jeśli nie podpisano inaczej): Walentyna Uljanow

Biblioteka Afonsa Lopesa Vieiry

Biblioteka Afonsa Lopesa Vieiry – oryginalny katalog poety

Biblioteka Afonsa Lopesa Vieiry

Biblioteka Afonsa Lopesa Vieiry (tył konstrukcji regałów)

Biblioteca Municipal Afonso Lopes Vieira

Biblioteca Municipal Afonso Lopes Vieira – księgozbiór dla dzieci

Biblioteca Municipal Afonso Lopes Vieira – dział dla dzieci

Biblioteca Municipal Afonso Lopes Vieira – dziedziniec wewnętrzny

Biblioteca Municipal Afonso Lopes Vieira – dział dla dzieci

Biblioteca Municipal Afonso Lopes Vieira (źródło zdjęcia tutaj)

Biblioteca Municipal Afonso Lopes Vieira – fasada zewnętrzna (źródło zdjęcia tutaj)j

Portugalskie lektury na drugą połowę wakacji, czyli polecam książki, które niedawno czytałem + KONKURS

Wakacje w pełni, a oprócz wojaży to także dodatkowy czas na czytanie. Dla niektórych może to także czytanie w trakcie PODRÓŻY, bo na pewno są wśród Was tacy, którzy czytają zawsze i wszędzie i bez książki nie ruszają się z domu, jak piszący te słowa. Niektóre z opisanych poniżej książek czytałem na początku roku, a więc już jakiś czas temu, inne z kolei skończyłem przed kilkoma dniami, więc jestem w miarę na bieżąco jednak pisząc tego posta posługuję się opisami, a zwłaszcza komentarzami czytelników z portalu lubimyczytac.pl, który bardzo lubię i na którym mam konto, a opinie innych czytelników często pozwalają mi zweryfikować moje opinie o książce, przypomnieć zapomniane szczegóły albo zwyczajnie zrozumieć niejasne sytuacje opisane na przeczytanych stronach. Pewnie większość z prezentowanych poniżej książek już czytaliście, ale może się zdarzy, że podsunę komuś idealną lekturę na drugą połowę lata. Dodatkowo, dzięki uprzejmości Domu Wydawniczego Rebis ogłaszam konkurs, w któ

Czytaj więcej

25 kwietnia 1974 - Rewolucja Goździków w sztuce ulicznej dzisiejszej Lizbony i wiecznie żywa pieśń Zeci Afonsa "Grândola, Vila Morena"

Źródło zdjęcia tutaj 25 kwietnia obchodzony jest w Portugalii jako rocznica Rewolucji Goździków – w tym roku już 41. W skrócie można powiedzieć, że był to wojskowy zamach stanu, który doprowadził do obalenia w Portugalii dyktatury Marcelo Cayetano (następcy Antónia Salazara). Nazwa, całkiem przyjemna dla ucha, pochodzi stąd, że żołnierzom wtykano w lufy karabinów właśnie goździki, a całe wydarzenie przebiegło niemal bezkrwawo – zginęły cztery osoby (z rąk tajnej policji DGS – Generalna Dyrekcja Bezpieczeństwa, dawna PIDE – Policja Międzynarodowa i Ochrony Państwa, podczas oblężenia jej siedziby). Następstwem tych wydarzeń była też dekolonizacja portugalskich terytoriów w Afryce i Azji oraz rozpoczęcie procesu demokratyzacji systemu politycznego Portugalii, w której od 1945 r. istniała dyktatura wprowadzona przez Antónia Salazara. Zaczęło się od tego, że 25 kwietnia tuż po północy lizbońska rozgłośnia radiowa Rinasenza nadała zakazaną przez cenzurę pieśń Grândola, Vila Morena

Czytaj więcej

Mariola Landowska - polska malarka w Portugalii (i jej wystawa Mundo Colorido w Open Gallery Moniki Krupowicz w Szczecinie)

Pracownia Marioli Landowskiej w Paço de Arcos Mariola Landowska jest polską malarką mieszkającą i pracującą w Portugalii. Moja historia z twórczością Artystki to jedna z (moich) lizbońskich historii. Pewnego razu, oglądając piękne obrazy i kafle w galerii (której nazwy niestety nie pamiętam) pani z obsługi zapytała mnie, skąd jestem. Gdy usłyszała, że z Polski zapytała, czy znam twórczość Marioli Landowskiej, bo obraz który przed chwilą oglądałem to właśnie jej praca. Gdy przyszedłem do galerii następnego dnia, żeby kupić upatrzony wcześniej kafelek, pani już wiedziała że za kilka dni (bodajże 12 czerwca ubiegłego roku) miał być wernisaż wystawy prac Marioli Landowskiej Mona Lisa i inne w galerii CNAP, na który zresztą mnie zapraszała. Data wernisażu była jednak dniem mojego wylotu z Lizbony do Polski. Po powrocie oczywiście zapoznałem się z twórczością tej znakomitej (teraz już to wiem) malarki, odnalazłem jej profil na Facebooku oraz stronę internetową. Wiele obrazów, które og

Czytaj więcej

my lisbon story

Szukaj na tym blogu