my lisbon story

Dziś dwa murale, na które natknąłem się w Alfamie. Początkowo myślałem, że to zwykła brama, z wyjątkowo nowym jak na okolicę wnętrzem, i jakiś "wodopój", których również nie brakuje. Okazało się jednak, że na dwóch ścianach są murale wykonane jesienią 2013 r. przez studentów biorących udział w projekcie ZIPALFAMA, w ramach którego muralami dekorowane były ściany w Alfamie. Zresztą, możecie przeczytać sami, podpisy dzieł są dosyć czytelne...

Oryginalny bilet na festiwal w 1971 r. (zdjęcie pochodzi ze strony RTP ) Właśnie rozpoczyna się najstarszy rockowy festiwal w Portugalii. Vilar de Mouros odbywa się od 1971 r. w miejscowości Caminha na północy kraju, w prowincji Viana do Castelo. Występowały na nim takie znakomitości muzyczne, jak Elton John (w pierwszej edycji) U2, Stranglers, Eagle Eye Cherry, Alanis Morisette, Skunk Anansie, Robert Plant, Iron Maiden, Neil Young, Mnu Chao, Guano Apes, Tricky, Rufus Wainwright, Peter Gabriel, Joe Cocker, Faithless, Joss Stone, PJ Harvey, Bob Dylan i wiele innych. W 2006 r. na festiwalu wystąpił nawet zespół Madredeus. W tym roku koncerty będą się odbywać od jutra do 2 sierpnia. Ciekawostką jest, że dochód z festiwalu jest przeznaczony w całości na budowę budynku dla osób zmagających się z autyzmem. Organizatorem imprezy jest fundacja AMA Austimo4 przy współpracy z władzami Caminha oraz tamtejszej rady parafialnej. Na scenie w Caminha wystąpią: 31 lipca - UB40, Ali Campbe

Niezapomniana impreza z muzyką fado czeka wszystkich tych, którzy będą w Lizbonie 19 i 20 września. A przynajmniej na taką się zapowiada, jeśli chodzi o listę artystów, którzy wystąpią w drugiej edycji Festival Caixa Alfama , który odbędzie się za niecałe dwa miesiące w Alfamie. Jest to dzielnica szczególna w Lizbonie jeśli chodzi o fado (z innych powodów oczywiście też) – nie dość, że każdego wieczoru w niezliczonej ilości klubów odbywają się występy fadistów, zarówno amatorów jak i profesjonalistów (o ile tak można mówić o tradycyjnym fado), to jeszcze co chwilę odbywają się festiwale z tym gatunkiem muzyki w roli głównej. No ale gdzie fado brzmi najbardziej autentycznie, jak nie w Alfamie? W ciągu dwóch dni, na dziesięciu niezależnych scenach, wystąpi czterdziestu artystów w różnym wieku, którzy uchodzą za najlepszych interpretatorów fado, reprezentując je i rozpowszechniając także poza granicami Lizbony i Portugalii. Wystąpi m.in. moja ulubiona Ana Moura z António Zambujo (które

O nagrodzie dla portugalskiego białego wina  Campolargo z rocznika 2011 dowiedziałem się podczas przypadkowego oglądania wiadomości na RTP International (dostępnej m.in. na nc+ oraz na Polsacie Cyfrowym). Od razu rozpocząłem poszukiwania, ale raczej wino to nie jest u nas dostępne. Przynajmniej na razie. Pewnie i tak byłoby nie na moją kieszeń, zwłaszcza teraz, po zdobyciu nagrody  International Wine Chellenge 2014 , ale kto wie... Na pewno rozejrzę się za nim podczas wrześniowego pobytu w Portugalii. Producentem trunku jest Manuel dos Santos Campolargo, Herdeiros . Wino powstaje w Bairrada. Jak wynika z opisu na stronie producenta i  International Wine Chellenge , wino jest białe, bez dodatku cukru, ma  12.5%  alkoholu. Pieprzny posmak nerkowca kręci w nosie, podtrzymywany przez nutę dębu i cytrynowych przypraw. Ponadto wino jest mięsiste, pełne, zaokrąglone i kremowe (pewnie znawcy wina parskają na takie określenia), a jego czysta i skoncentrowana kwasowość do końca zapewnia śwież

Dziś prześliczny utwór Any Moury  Até ao Verão , który znalazł się na płycie  Desfado (tym razem na pewno się nie mylę :-)). Piosenka wróciła do mnie po raz kolejny podczas szukania informacji do posta o wrześniowym festiwalu (który już za chwilę; post, festiwal we wrześniu) i nie mogłem się powstrzymać przed umieszczeniem tutaj teledysku. Słowo verão oznacza lato, a cały tytuł mniej więcej "latem". No i słuchając można podziwiać nietuzinkową urodę artystki...

Większość poniższych zdjęć powstało w Bairro Alto, ale jest też kilka z Alfamy i Mourarii, a Edith Piaf można znaleźć w drodze na zamek.

W Lizbonie na Avenida Fontes Pereira de Melo, mniej więcej w okolicach numerów 20-26, stoją trzy opuszczone budynki. Opuszczone i w stanie ruiny. Wyglądałyby nieciekawie, gdyby nie fakt, że ktoś urządził sobie na ich elewacjach miejsce spełnienia artystycznego. No, powiedzmy że właśnie tak. Graffiti powstało mniej więcej w 2010 r., może w drugiej połowie 2009 (na zdjęciach Google Maps z czerwca 2009 jeszcze ich nie ma). nie udało mi się znaleźć autora prac, chociaż zdjęć budynków w internecie jest sporo - no cóż, dołożę swoje. Zwłaszcza że Avenida Fontes Pereira de Melo to jedno z miejsc w Lizbonie, które darzę pewnym sentymentem, bo tu postawiłem swoje pierwsze kroki w stolicy Portugalii - w bardzo bliskiej okolicy znajduje się hotel Zenit, gdzie mieszkałem podczas pierwszych lizbońskich wypadów. Interpretacji tego co widać na zdjęciach się nie podejmuję. Może ktoś?

Lizbona jest miastem ulokowanym na licznych wzniesieniach, które zawsze sprawiały problemy z przemieszczaniem się. Częściowo lizbończycy rozwiązali je, uruchamiając system miejskich kolejek linowo-terenowych, zwanych funikularami, które na pierwszy rzut oka wyglądają jak tradycyjne żółte tramwaje. Przynajmniej wtedy, gdy nie są pomalowane, jak ostatnio z okazji czerwcowych Festas de Lisboa. Takie windy-tramwaje są w Lizbonie trzy: Ascensor da Glória, Ascensor da Bica i Ascensor da Lavra. Każda z nich ma tylko dwa przystanki - początkowy i końcowy, jednocześnie każda linia ma dwa wagony - jeden jedzie w dół, a drugi, który wyrusza w tym samym czasie, wspina się do góry. Słowo ascensor oznacza po prostu wyciąg. Zamieszczone poniżej pliki wideo nie są najwyższej jakości, ale pokazują sposób przemieszczania się opisywanych pojazdów, które dawniej służyły mieszkańcom, a dziś są głównie atrakcją turystyczną. Najstarszą windą jest Ascensor da Lavra , która łączy Rua Câmara Pestana i Lar