my lisbon story

Krótkometrażowy dramat produkcji francusko-portugalskiej zostanie wyświetlony dziś w katowickim kinie Światowid w ramach kolejnej edycji festiwalu filmowego Ars Independent. Zdjęcia do obrazu kręcono w Porto i w Vila do Conde, a główną rolę zagrała  Julie Brémond , którą niektórzy mogą pamiętać z filmu Spotkania o północy . Kraina moich marzeń to historia Bianki, która w pierwszej scenie filmu, po powrocie do Porto mówi: "Chcę być piękna". Opis filmu możecie przeczytać na stronie festiwalu ( tutaj) , a najlepiej wybrać się na seans - niestety jedyny dziś o 18.30, przed filmem Skuszeni ). Kraina moich marzeń ( Land of My Dreams )  reż. Yann Gonzalez Francja, Portugalia 2012 Projekcja: Ars Independent Festival,kino Światowid w Katowicach, 24.09.2014 r., godz. 18.30 Strona główna festiwalu:  http://arsindependent.pl/pl

Iza Klementowska Samotność Portugalczyka Czarne 2014 Samotność Portugalczyka czytało mi się bardzo przyjemnie, nie tylko dlatego, że to interesująca książka – czytałem ją w Portugalii, głównie w Leirii, gdzie spędziłem poprzedni tydzień. Czytanie książki o Portugalii w Portugalii to całkiem ciekawe przeżycie. W ubiegłym roku w lipcu, mieszkając w lizbońskim hotelu Aviz, czytałem m.in. Kiedy Salazar spał Domingosa Amarala, gdzie na początku pojawia się opis hotelu – jego wersji w czasach świetności (dziś pozostała już tylko nazwa i kilka dekoracji, zmieniła się nawet lokalizacja). Ale nie o książce Kiedy Salazar spał chcę napisać (o niej innym razem, bo też ciekawa). Samotność Portugalczyka to reportaże o ludziach z Portugalii, białych, czarnych, Arabach, Cyganach, Portugalczykach. Iza Klementowska zamieszkała w Bairro Alto, lizbońskiej dzielnicy, i zebrała ciekawy materiał. Mówi o tym w wywiadzie dla „Dużego Formatu”, który warto przeczytać (można tutaj ). A w samej książce p...

Zdjęcie pisarza pochodzi z jego profilu na Facebooku José Luís Peixoto jest jednym z najważniejszych współczesnych pisarzy portugalskich. Jest też poetą i dramatopisarzem. Urodził się 4 września 1974 roku w Galveias w Alentejo. W Lizbonie na Universidade Nova de Lisboa studiował współczesną literaturę niemiecką i angielską, potem był nauczycielem, m.in. w Praia w  Republice Zielonego Przylądka. Wcześnie debiutował zarówno jako poeta, jak i jako prozaik. W latach 1997, 1998 i 2000 zdobywał nagrodę Prémio Jovenesz Criadores przyznawaną młodym twórcom. Za książkę N en hum Olh ar ( Puste spojrzenie ) otrzymał w 2001 r. Prémio Literário José Saramago. Jego utwory pojawiają się w wielu zagranicznych antologiach literatury, a sam autor współpracuje z międzynarodowymi czasopismami literackimi. Sztuki pisał dla teatrów w Paryżu i Lizbonie. W 2003 r. wziął udział w bezprecedensowym projekcie i wystąpił wraz z metalową grupą Moonspel, z którą przygotował książkę i płytę. Gmina...

Jurij Andruchowycz był w Lizbonie dwukrotnie - tak przynajmniej wynika z zapisków w Leksykonie - w 2000 i 2005 r. Książkę warto polecić zarówno tym, którzy odwiedzili opisywane miasta (a na pewno nie znajdzie się wielu, którzy będą znali wszystkie) i chcą sobie porównać wrażenia, jak i tym, którzy dopiero chcą poznać niektóre z nich. Każde miasto to pretekst do mniej lub bardziej, zazwyczaj bardziej ciekawej historii. Lektura miła w odbiorze, przynajmniej jak dotąd, bo całości jeszcze nie przeczytałem. Pisząc o Lizbonie, Andruchowycz przytacza własną historię związaną z pewnym napisem na ścianie w Alfamie, a całą notatkę kończy następująco: Gdyby Najwyższy Designer pozwalał każdemu z nas przed narodzeniem pojeździć po świecie i wybrać sobie przyszłą ojczyznę, to wybrałbym właśnie to piękne miejsce, w którym przekleństwo niczym nie różni się od błogosławieństwa i jest tylko jedną z jego form. Jurij Andruchowycz Leksykon miast intymnych. Swobodny podręcznik do geopoetyki i kosmo...

Największym problemem przy przygotowywaniu  Pastéis de Nata jest chyba ciasto francuskie, ale można przecież kupić gotowe! Pozostałe składniki też są u nas ogólnie dostępne - można więc próbować przygotować swoją wersję tych wspaniałych portugalskich pyszności. Osobiście objadam się nimi bez końca podczas każdego pobytu w Portugalii i nigdy nie mam dość. Te przygotowane w domu wyszły niemal idealnie! W smaku przypominały  pastéis  zjadane w Portugalii, może tylko za bardzo się przypiekły... Zachęcam do własnych prób przygotowania, bo są naprawdę pyszne. No i można przez chwilę poczuć się jak w Lizbonie, zwłaszcza wtedy, gdy nie możemy tam być... Pastéis de Nata Składniki na ok. 15 sztuk: 400 g ciasta francuskiego 300 g cukru 2 jajka 6 żółtek pół litra mleka 2 łyżki mąki 100 ml wody opcjonalnie laska cynamonu i cytryna Przygotowanie: Ciasto francuskie należy cienko rozwałkować na blacie lub stolnicy, najlepiej wcześniej posypanej mąką...

Amália Rodrigues to ikona fado, jego bezkonkurencyjna królowa. Aż dziwne, że jeszcze nie pojawiła się na tym blogu (nie licząc murali z jej wizerunkami). Jakiś czas temu oglądałem film Lulu na moście i okazało się, że wykorzystano w nim piosenkę sławnej fadisty. Paul Aster, mój ulubiony pisarz (też jakimś cudem dopiero od niedawna; reżyser filmu), bywał w Lizbonie i chyba ją lubi, co wynika z jego dwóch ostatnio u nas opublikowanych książek, kręcił tam również film The Inner Life of Martin Frost , który miał premierę w 2007 r. Obecność Amálii Rodrigues w Lulu na moście nie jest więc chyba przypadkowa, ciekawe zatem czy jakieś akcenty fado pojawiły się w The Inner Life of Martin Frost (w Polsce film nie był wyświetlany). Fragment filmu z wykorzystaną piosenką: