Aldina Duarte − „Quando Se Ama Loucamente”

Aldina Duarte zawsze była dla mnie wyjątkową Artystką, mimo iż jeszcze, nadal, nie słyszałem jej na żywo. Mam jednak głęboką nadzieję, że to się niedługo zmieni. Tymczasem od kilkunastu tygodni rozkoszuję się jej nową płytą, którą i Wam polecam. Warto po nią sięgnąć, bo Aldina Duarte reprezentuje fado w jego najczystszej postaci. Tak mi się przynajmniej wydaje. Już sam fakt, że oprócz jej głosu na płycie Quando Se Ama Loucamente występują tylko gitara akustyczna i gitara portugalska za tym przemawiają.

Jak mówi Aldina Duarte, nicią przewodnią płyty stał się utwór tytułowy Quando se ama Loucamente (co znaczy mniej więcej „Kiedy kochasz do szaleństwa”), który podesłał jej autor Manuel Cruz (słowa i muzyka). Od tego się zaczęło, od tego zaczęła się snuć fabuła płyty, którą otwierają dźwięki pozytywki występujące w utworze Conto de fadas z muzyką Armando Machado i słowami Aldiny Duarte. Do najpiękniejszych utworów na płycie należy Refúgio, utwór, który powstał 40 lat temu napisany przez José Ferreira, a któremu teraz Aldina nadała nowy kształt. Zachwyca utwór Uma Graça Antiga, a jeszcze bardziej Fora Do Mundo z muzyką Miguela Ramosa. Beijo Enganador, czyli Fado Cravo niezmiennie kojarzy mi się ze znanym z różnych wykonań równie pięknym Maldição. W romantycznym Senhora dos Meus Passos oprócz charakterystycznego głosu Aldiny pięknie brzmi gitara portugalska, a utwór Anjo Azul przywodzi na myśl wspaniałe wyznanie miłosne.

Album kończy się wierszem recytowanym przez João Barrento, którego autorką jest Maria Gabriela LLonsol – inspiracja, a może motyw przewodni dla całego albumu dla Aldiny Duarte. Zresztą na ostatniej stronie okładki czytamy: Tributo a Maria Gabriela LLansol.

Aldina jest tutaj autorką tekstów większości utworów na płycie. Wyjątkami są Beijo Enganador (Maria do Rosário Pedreira) i Quando Se Ama Loucamente (Manel Cruz). To nazwiska powtarzające się w działalności muzycznej Aldiny Duarte i pojawiające się też na poprzednich płytach. Tak jak nazwisko producenta Pedro Gonçalvesa, który produkował też poprzedni album Romance (s). Niezmienni są też towarzyszący na płycie muzycy Paulo Parreira (gitara portugalska) i Rogério Ferreira.


Płyta jest zapisem tego, kto celebruje życie po zakończeniu żałoby po miłości, która zakończyła się przypadkową śmiercią, nagłą, podczas namiętności. Kogoś, kogo ponadto uratowała wspólnota obcych. Fado tej osoby, czyli naszej Aldiny Duarte, jest dla niej świadkiem tego, kim ona tak naprawdę jest, nawet jeśli nikt inny w ten sposób nie widzi jej w tych utworach. To wszystko wypływa z szóstej płyty Aldiny i to wszystko na tej płycie słychać, zwłaszcza jeśli się wie, co można usłyszeć. A wiemy o tym, bo tak mówiła o płycie, jej inspiracji i tym czym ona jest sama autorka.

Album jest genialny, polecam. Jest dostępny m.in. na Spotify. 

Aldina Duarte

Quando Se Ama Loucamente

2017