Amélia Muge - zachwycający koncert podczas Lisboa na Rua (28.08.2015)

28 sierpnia na placu przy Teatro Nacional de São Carlos, w ramach Lisboa na Rua (pisałem o tym tutaj) odbył się koncert ciekawej Artystki, o której przed poznaniem programu imprez niewiele wiedziałem. Nazywa się Amélia Muge i w piątkowy sierpniowy wieczór wystąpiła z programem koncertowym pt. Amélia Com Versos de Amália. Koncert miał się rozpocząć o godz. 21.30, na miejscu imprezy zjawiliśmy się jakieś 40 minut przed czasem z nadzieją na jakieś miejsce siedzące, okazało się to jednak niemożliwe, bo wszystkie krzesła (miejsca stojące zresztą też) były już zajęte. Ale całkiem przyjemną miejscówkę udało się jeszcze zdobyć...

Kilka minut po 21.30 na scenie pojawił się dosyć pokaźny zespół muzyków. Oprócz Amélii, która rozpoczęła występ od recytacji jednego z wierszy Amálii Rodrigues, na scenie zasiedli wiolonczelistka Catarina Anacleto, grający na gitarze elektrycznej i akustycznej António Pinto Guitarras, na klarnecie, saksofonie i flecie Daniel Salomé, na perkusji Ivo Costa, a na skrzypcach i mandolinie udzielający się również wokalnie Manuel Maio. Gościnnie wystąpili też António Quintino na gitarze basowej i Carisa Marcelino i na akordeonie. Sama Amélia grała też na gitarze akustycznej i instrumentach perkusyjnych.

Amélia Com Versos de Amália (co można przetłumaczyć Amélia w wersetach Amálii) to sposób na złożenie hołdu Amálii Rodrigues, gatunkowi fado i artystom wykonującym ten gatunek. Dodajmy, że bardzo piękny sposób. Utwory wykonane na koncercie to mniej znane wiersze Amálii Rodrigues, do których muzykę w większości napisała Amélia. Materiał, który pojawił się na koncercie wcześniej ukazał się już na płycie (jest ona dostępna w portugalskim FNAC-u – tutaj).

Był to piękny koncert, zarówno pod względem artystycznym, jak i wizualnym. Klimatu dodawało miejsce – plac, przy którym stoi teatr, do którego z kolei przylegała scena, dodatkowo lekko niespokojny aczkolwiek ciepły wiatr rozwiewający nuty i włosy Artystów, a na ścianie specjalne wizualizacje graficzne. Niektóre utwory wykonane na koncercie ocierały się o fado, inne były folkowymi obrazami przywołującymi portugalską tradycję, w jeszcze innych Artyści jazzowali bez żadnego skrępowania. Dodatkowo mi osobiście Amélia Muge bardzo przypominała głosem i sposobem śpiewania gwiazdę naszej Piwnicy pod Baranami Tamarę Kalinowską, którą zresztą bardzo lubię.


Amélia Muge urodziła się w 1952 r. w Mozambiku, jest portugalską piosenkarką, kompozytorką, instrumentalistką i poetką. Jest cenioną pieśniarką fado i uznaną autorką tekstów. Debiutowała w 1992 r. płytą Múgica. Kolejne albumy to Todos os Dias (1994), nagrany we współpracy z João Afonso i José Mário Branco Maio Maduro Maio (1995), Taco a taco (1998), Novas vos Trago (1998), A Monte (2002), Não Sou Daqui (2007), Uma Autora, 202 Canções (2009), Periplus (2012). W styczniu 2014 r. ukazała się płyta Amélia Com Versos de Amália.

Jej muzyka łączy tradycję z nowoczesnością dużo czerpiąc także z tradycyjnej muzyki afrykańskiej. Artystka dąży do innowacji przy użyciu zarówno nowoczesnych, jak i tradycyjnych instrumentów muzycznych. Charakterystyczne dla twórczości Amélii są jej piękne teksty, zrozumiałe niestety tylko dla tych, którzy znają język portugalski. Są to przede wszystkim jej własne teksty, ale także znanych portugalskich poetów, m.in. Fernanda Pessoi czy Grabato Diasa, a w przypadku ostatniej płyty sięgnęła po mniej znaną poezję Amálii Rodrigues. Amélia jest też m.in. autorką przebojów innych artystów, m.in. utworu O Fado da Procura – jednego z największych przebojów z płyty Any Moury Para Além da Saudade. 

Zapraszam do posłuchania próbki twórczości Amélii oraz do galerii zdjęć z koncertu.

Autorem zdjęć jest Krzysztof Rosenberger