Przejdź do głównej zawartości

Sara Paixão, jedna z gwiazd tegorocznej edycji Fado w Katowicach

Sara Paixão, jedna z gwiazd najbliższej edycji Fado w Katowicach (20 maja 2023), to urodzona w Lizbonie artystka fado, która tym gatunkiem muzycznym zafascynowała się dzięki głosowi i twórczości Amálii Rodrigues. Repertuar królowej fado poznała dzięki bratu tworzącemu muzyczne playlisty, których potem wspólnie słuchali. Największe wrażenie zrobiły wówczas na Sarze utwory Fado dos Fados i Nem às Paredes Confesso. Ta wczesna miłość do fado była na tyle poważna, że gdy Sara mając 16 lat zobaczyła ​​pewnego dnia plakat konkursu fado w radzie parafialnej São Domingos de Benfica, od razu zgłosiła swój udział.

Po przeprowadzce z rodziną do Algarve odkryła, że jej babcia również śpiewała fado, choć tylko w ukryciu, a druga babcia poznała ją z gitarzystą gitary portugalskiej. Dzięki tej znajomości Sara zaczęła bywać na amatorskich konkursach organizowanych w okolicy i zdobywać pierwsze wyróżnienia.

Po powrocie do Lizbony na studia na wydziale stomatologicznym jednej ze stołecznych uczelni występowała już regularnie, zdobywając jednocześnie wyższe wykształcenie dentystyczne.

Pewnego dnia w 2015 roku na prośbę śpiewaczki fado Marii da Fé zaśpiewała w jej domu fado Senhor Vinho w towarzystwie m.in. João Bragi i Rodrigo Costa Félixa, a później została stałą rezydentką tego lokalu aż do 2020 roku. Na jednym z występów słuchał jej śpiewu Matias Damásio, który zaproponował Sarze współpracę. Jej pierwszym owocem był utwór Caminhar Só z muzyką i słowami angolskiego artysty, ale oboje pracują nad kolejnymi utworami, które złożą się na debiutancką płytę Sary. Współpracuje z nimi m.in. Ângelo Freire, który w Caminhar Só zagrał na gitarze portugalskiej, podobnie jak w następnym singlu Vem Dançar, do którego również współtworzył tekst. Płyta ma się ukazać jeszcze w tym roku.

20 maja Sara po raz pierwszy zaśpiewa w Polsce podczas organizowanego przez nas koncertu Fado w Katowicach – podczas czwartej edycji będą jej towarzyszyć Joana Amendoeira i Carlos Leitão, a także muzycy Henrique Leitão (gitara portugalska), João Filipe (gitara klasyczna) i Carlos Menezes (kontrabas). Są jeszcze ostatnie bilety :)

A poniżej teledysk oraz przekład tekstu Caminhar Só Sary Paixão, którego dokonała Grażyna Jadwiszczak:





Poniżej drugi utwór zapowiadający płytę Sary, Vem Dançar







Etykiety

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Portugalskie lektury na drugą połowę wakacji, czyli polecam książki, które niedawno czytałem + KONKURS

Wakacje w pełni, a oprócz wojaży to także dodatkowy czas na czytanie. Dla niektórych może to także czytanie w trakcie PODRÓŻY, bo na pewno są wśród Was tacy, którzy czytają zawsze i wszędzie i bez książki nie ruszają się z domu, jak piszący te słowa. Niektóre z opisanych poniżej książek czytałem na początku roku, a więc już jakiś czas temu, inne z kolei skończyłem przed kilkoma dniami, więc jestem w miarę na bieżąco jednak pisząc tego posta posługuję się opisami, a zwłaszcza komentarzami czytelników z portalu lubimyczytac.pl, który bardzo lubię i na którym mam konto, a opinie innych czytelników często pozwalają mi zweryfikować moje opinie o książce, przypomnieć zapomniane szczegóły albo zwyczajnie zrozumieć niejasne sytuacje opisane na przeczytanych stronach. Pewnie większość z prezentowanych poniżej książek już czytaliście, ale może się zdarzy, że podsunę komuś idealną lekturę na drugą połowę lata. Dodatkowo, dzięki uprzejmości Domu Wydawniczego Rebis ogłaszam konkurs, w któ...
2 komentarze
Czytaj więcej

25 kwietnia 1974 - Rewolucja Goździków w sztuce ulicznej dzisiejszej Lizbony i wiecznie żywa pieśń Zeci Afonsa "Grândola, Vila Morena"

Źródło zdjęcia tutaj 25 kwietnia obchodzony jest w Portugalii jako rocznica Rewolucji Goździków – w tym roku już 41. W skrócie można powiedzieć, że był to wojskowy zamach stanu, który doprowadził do obalenia w Portugalii dyktatury Marcelo Cayetano (następcy Antónia Salazara). Nazwa, całkiem przyjemna dla ucha, pochodzi stąd, że żołnierzom wtykano w lufy karabinów właśnie goździki, a całe wydarzenie przebiegło niemal bezkrwawo – zginęły cztery osoby (z rąk tajnej policji DGS – Generalna Dyrekcja Bezpieczeństwa, dawna PIDE – Policja Międzynarodowa i Ochrony Państwa, podczas oblężenia jej siedziby). Następstwem tych wydarzeń była też dekolonizacja portugalskich terytoriów w Afryce i Azji oraz rozpoczęcie procesu demokratyzacji systemu politycznego Portugalii, w której od 1945 r. istniała dyktatura wprowadzona przez Antónia Salazara. Zaczęło się od tego, że 25 kwietnia tuż po północy lizbońska rozgłośnia radiowa Rinasenza nadała zakazaną przez cenzurę pieśń Grândola, Vila Morena ...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Biblioteca Joanina w Coimbrze

Główne wejście do biblioteki Biblioteca Joanina wchodzi obecnie w skład uniwersyteckiej Biblioteki Głównej w Coimbrze (napiszę o niej osobny post w przyszłości). Jest usytuowana w zabytkowym kompleksie uniwersyteckim – stojąc w bramie jest to charakterystyczny budynek narożny  na wprost po lewej stronie, doskonale oznaczony na mapkach. Udało mi się, i moim koleżankom, zwiedzić ją z indywidualnym przewodnikiem w ramach naszej czerwcowej wizyty w bibliotece uniwersyteckiej w ramach programu Erasmus. To była moja druga wizyta w tym miejscu – za pierwszym razem zabytkowa biblioteka była z jakiegoś powodu zamknięta (nie pamiętam już, jaka była przyczyna) i nie udało mi się wejść do środka. Biblioteca Joanina, zwana inaczej Casa da Livraria jest najbardziej znaną i najznakomitszą z portugalskich bibliotek. Prace budowlane rozpoczęto w 1717 roku i były kontynuowane podczas kadencji kolejnych rektorów: Dom Nuno da Silva Tales II, Dom Pedro de Baena i Dom Francisco Carneiro ...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej