Spacerując ulicami Lizbony natknąłem się kiedyś na ciekawy mural - ten na zdjęciu powyżej. Jest to wiersz pt. Ser Poeta, co znaczy mniej więcej być poetą, a autorem jego jest Florbela Espanca, co widać na zdjęciu.
Florbela Espanca urodziła się 8 grudnia 1894 r. w Vila Viçosa, a zmarła 8 grudnia 1930 r. w Matosinhos.
Była prekursorką ruchu feministycznego w Portugalii o burzliwym życiu kształtowanym miłością, erotyką i kobiecymi pismami.
Studiowała literaturę, a następnie jako pierwsza kobieta zapisała się na studia prawnicze na uniwersytecie w Lizbonie. Jej życiowe dramaty przeplatały się z tworzoną i publikowaną przez nią poezją.
Najstarszy znany poemat Florbeli Espanca to A Vida e a Morte (Życie i
śmierć) napisany w 1903 r.
W latach 1915–1917 zebrała, a następnie opublikowała
wszystkie swoje dostyczczasowe wiersze w tomie O livro D’ele (Jego książka) dedykowanym bratu.
Kolejny tom to Livro de Mágoas (Księga Bolesna) – opublikowany w roku, gdy
poetka poroniła ciążę. Kolejne ważne dla niej wydarzenia to rozwód w 1921 r. i
kolejny ślub rok potem. W tym okresie zaczęły się też pojawiać pierwsze objawy
choroby psychicznej. Kolejny rok to następna książka – Livro de Soror Saudade (Książka
siostry saudade) – ale także kolejne poronienie i rozwód. W 1925 roku poetka
jeszcze raz wyszła za mąż. Wtedy też opublikowała kolejny tom As Máscaras do
Destino (Maski przeznaczenia) inspirowany niespodziewaną śmiercią jej brata. Pięć
lat później dwa razy próbowała popełnić samobójstwo, na krótko przed
opublikowaniem ostatniej książki Charneca em Flor (Wrzosowisko w rozkwicie). Niedługo
po tym zdiagnozowano u niej obrzęk płuc, który spowodował śmierć. Florbela
Espanca zmarła w dniu swoich 36 urodzin, 84 lata temu.
Wiersz Ser poeta ukazał się w tomie Charneca em Flor, utwór ten jest powszechnie znany w Portugalii, bo oprócz murali jest też wykorzystywany także w muzyce. Poniżej Ser poeta w wykonaniu Luísa Represas, potem tekst wiersza i jego angielskie tłumaczenie.
Ser Poeta
Ser poeta é ser mais alto, é ser maior
Do que os homens! Morder como quem beija!
É ser mendigo e dar como quem seja
Rei do Reino de Aquém e de Além Dor!
É ter de mil desejos o esplendos
E não saber sequer que se deseja!
É ter cá dentro um astro que flameja,
É ter garras e asas de condor!
É ter fome, é ter sede de Infinito!
Por elmo, as manhãs de oiro e cetim…
É condensar o mundo num só grito!
E é amar-te, assim, perdidamente…
É seres alma e sangue e vida em mim
E dizê-lo cantando a toda a gente!
To be a poet
To be a poet is to be higher, to be greater
Than Men! To bite as if kissing!
To be a beggar and to give away as
The King of the Kingdom of Within and Beyond Pain!
It is having the splendour of a thousand wishes
And not even knowing what you wish for!
It is having inside a flaming star,
It is having claws and wings of a condor!
It is being hungry, being thirsty for Infinity!
For an elm, dawns of gold and satin…
It is condensing the world into a yawp only!
And it is loving you, hopelessly, like this…
It is you being soul, and blood, and life in me
And telling it, singing, to everybody!
Źródło tłumaczenia: tutaj
Than Men! To bite as if kissing!
To be a beggar and to give away as
The King of the Kingdom of Within and Beyond Pain!
It is having the splendour of a thousand wishes
And not even knowing what you wish for!
It is having inside a flaming star,
It is having claws and wings of a condor!
It is being hungry, being thirsty for Infinity!
For an elm, dawns of gold and satin…
It is condensing the world into a yawp only!
And it is loving you, hopelessly, like this…
It is you being soul, and blood, and life in me
And telling it, singing, to everybody!
Źródło tłumaczenia: tutaj
Komentarze
Prześlij komentarz