my lisbon story

Jest w Lizbonie takie muzeum, które powinno się odwiedzić nawet jeśli nie jest się fanem tego typu przybytków, albo nawet jeśli zazwyczaj omija się je szerokim łukiem. No chyba że oprócz zwiedzania muzeów ktoś nie lubi ponadto fado. Wtedy wizyta w Muzeum Fado byłaby bez sensu. Zakładając jednak, że miłośnicy Lizbony i Portugalii kochają również fado (tak jak piszący te słowa) – wizyta w tym muzeum jest obowiązkowa, przy czym jest to bardzo przyjemny obowiązek. Pomijając wszystko jest ono wspaniale urządzone i zwiedzanie jego ekspozycji jest po prostu przyjemne. Otwarto je dla zwiedzających 25 września 1998 r. Jest w całości poświęcone muzyce miasta Lizbony, upowszechnianiu fado identyfikowanego jako symbol Lizbony, mający głębokie korzenie w tradycji i historii kultury kraju. Muzeum ma swój wewnętrzny regulamin, w którym określono jego misję, która sprowadza się do takich wytycznych, jak gromadzenie, przechowywanie, zabezpieczanie, badanie, ale także promocja, dystrybucja, wyst

Biblioteka José Saramago Na zakończenie Tygodnia Bibliotek jeszcze jedna portugalska książnica. Zdecydowanie chciałbym w niej pracować, najbardziej ze wszystkich bibliotek, jakie do tej pory udało mi się odwiedzić. Wybrałem się tam, razem z koleżanką, we wrześniu ubiegłego roku w ramach Erasmus Staff Program. Oficjalna nazwa sieci bibliotek brzmi Serviços de Documentação do IPL . Biblioteką główną uczelni, która nazywa się  Instituto Politécnico de Leiria ( IPL ),  jest ta, która znajduje się w kampusie 2. Ma ona imię José Saramago, który w 2003 r. odwiedził placówkę podczas otwarcia nowego gmachu i nadania jej imienia pisarza. Uczelnia ma pięć kampusów, w czterech z nich znajdują się biblioteki, które udało nam się odwiedzić. Poza biblioteką główną, tą imienia José Saramago, są jeszcze książnice w kampusie 1. w Leirii, w kampusie 3. w Caldas da Rainha oraz w kampusie 4. w Peniche. Portret Jos é  Saramago w bibliotece  jego imienia autorstwa XX (fot. Walentyna Uljan

Główna czytelnia Mamy Tydzień Bibliotek, postanowiłem więc napisać o Bibliotece Narodowej Portugalii. Zbieram się do tego mniej więcej od czerwca ubiegłego roku, a teraz jest jak najbardziej stosowna okazja. A było to tak... Gdy okazało się, że Biblioteka Narodowa Portugalii po raz kolejny nie jest dla moich przełożonych wystarczająco atrakcyjnym miejscem na wyjazd w ramach Erasmus Staff Program, było mi trochę przykro, bo jakoś zależało mi na zobaczeniu tego miejsca. Znajomi poradzili mi, że skoro i tak lecę do Lizbony, nie zaszkodzi napisać e-maila z prośbą o prywatne zwiedzanie. Na pewno miało znaczenie to, że pracuję w bibliotece, bo bardzo szybko dostałem miłą odpowiedź, w której znalazłem informacje gdzie, na kogo i o której godzinie mam czekać. Gdy zjawiłem się w gmachu biblioteki, powitała mnie przesympatyczna pracownica tej instytucji, pani Isabel, po czym udaliśmy się na spacer po budynku. Właściwie większość miejsc, które mi pokazano mógłbym zobaczyć wchodząc tam