Przejdź do głównej zawartości

Caldo do pobres - przepis na portugalską polewkę biedaka

Caldo do pobres to rodzaj minestrone z dodatkiem makaronu, fasoli oraz kiełbasy lub jakiegoś innego wędzonego mięsa. Na portugalskiej wsi potrawę taką gotowano zazwyczaj rano, a zjadano w południe i wieczorem. Można ją podawać jako zupę lub jako dwa dania – najpierw makaron z mięsem i zieleniną, a potem bulion. Caldo do pobres można przetłumaczyć jako bulion lub polewkę biedaka – do jej przygotowania stosuje się proste składniki, które zawsze są w domu, a te, których akurat nie ma można łatwo zastąpić innymi. Potrzebujemy:
  • 200 g wędzonego boczku posiekanego w kostkę, mogą być żeberka lub inne mięso wędzone
  • 1 lub 2 marchewki
  • pół łyżeczki ziaren czarnego pieprzu
  • 2 liście laurowe
  • 100–150 g  suszonej fasoli, może być świeży bób
  • 100–150 g ryżu
  • kilka (2–3) garści kapusty, botwiny lub innych liści
  • 100–150 g makaronu, najlepsze krótkie rurki lub kolanka
  • 2 łyżki oliwy z oliwek i ewentualnie piri-piri

Przygotowanie jest bardzo proste. 
Na wolnym ogniu należy przez godzinę gotować pokrojoną marchewkę z boczkiem, pieprzem i liśćmi laurowymi  w 1,5 l wody. Potem należy dodać fasolę i gotować kolejną godzinę do miękkości. Po tym czasie trzeba wyjąć marchew i ewentualnie kość, jeśli jej używamy i dodać ryż. Po 10 minutach dorzucamy kapustę oraz makaron i gotujemy jeszcze 20 minut. W trakcie gotowania należy zupę uzupełniać wodą, jeśli będzie taka potrzeba, należy jednak pamiętać, że danie ma być gęste.
Po rozlaniu do misek dodajemy kilka kropel oliwy, a jeśli ktoś lubi dania pikantne to także kroplę lub dwie piri-piri. Można podawać z chlebem. Smacznego!!


autor zdjęcia: Krzysztof Rosenberger

Etykiety:

Komentarze

  1. Ratón de biblioteca27 stycznia 2015 14:37

    Poproszę przepis na zupę kukurydzianą :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. toMasz29 stycznia 2015 16:37

      Zupa kukurydziana - myślę, że to dobry pomysł na kolejnego posta :)

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Portugalskie lektury na drugą połowę wakacji, czyli polecam książki, które niedawno czytałem + KONKURS

Wakacje w pełni, a oprócz wojaży to także dodatkowy czas na czytanie. Dla niektórych może to także czytanie w trakcie PODRÓŻY, bo na pewno są wśród Was tacy, którzy czytają zawsze i wszędzie i bez książki nie ruszają się z domu, jak piszący te słowa. Niektóre z opisanych poniżej książek czytałem na początku roku, a więc już jakiś czas temu, inne z kolei skończyłem przed kilkoma dniami, więc jestem w miarę na bieżąco jednak pisząc tego posta posługuję się opisami, a zwłaszcza komentarzami czytelników z portalu lubimyczytac.pl, który bardzo lubię i na którym mam konto, a opinie innych czytelników często pozwalają mi zweryfikować moje opinie o książce, przypomnieć zapomniane szczegóły albo zwyczajnie zrozumieć niejasne sytuacje opisane na przeczytanych stronach. Pewnie większość z prezentowanych poniżej książek już czytaliście, ale może się zdarzy, że podsunę komuś idealną lekturę na drugą połowę lata. Dodatkowo, dzięki uprzejmości Domu Wydawniczego Rebis ogłaszam konkurs, w któ
2 komentarze
Czytaj więcej

25 kwietnia 1974 - Rewolucja Goździków w sztuce ulicznej dzisiejszej Lizbony i wiecznie żywa pieśń Zeci Afonsa "Grândola, Vila Morena"

Źródło zdjęcia tutaj 25 kwietnia obchodzony jest w Portugalii jako rocznica Rewolucji Goździków – w tym roku już 41. W skrócie można powiedzieć, że był to wojskowy zamach stanu, który doprowadził do obalenia w Portugalii dyktatury Marcelo Cayetano (następcy Antónia Salazara). Nazwa, całkiem przyjemna dla ucha, pochodzi stąd, że żołnierzom wtykano w lufy karabinów właśnie goździki, a całe wydarzenie przebiegło niemal bezkrwawo – zginęły cztery osoby (z rąk tajnej policji DGS – Generalna Dyrekcja Bezpieczeństwa, dawna PIDE – Policja Międzynarodowa i Ochrony Państwa, podczas oblężenia jej siedziby). Następstwem tych wydarzeń była też dekolonizacja portugalskich terytoriów w Afryce i Azji oraz rozpoczęcie procesu demokratyzacji systemu politycznego Portugalii, w której od 1945 r. istniała dyktatura wprowadzona przez Antónia Salazara. Zaczęło się od tego, że 25 kwietnia tuż po północy lizbońska rozgłośnia radiowa Rinasenza nadała zakazaną przez cenzurę pieśń Grândola, Vila Morena
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Mariola Landowska - polska malarka w Portugalii (i jej wystawa Mundo Colorido w Open Gallery Moniki Krupowicz w Szczecinie)

Pracownia Marioli Landowskiej w Paço de Arcos Mariola Landowska jest polską malarką mieszkającą i pracującą w Portugalii. Moja historia z twórczością Artystki to jedna z (moich) lizbońskich historii. Pewnego razu, oglądając piękne obrazy i kafle w galerii (której nazwy niestety nie pamiętam) pani z obsługi zapytała mnie, skąd jestem. Gdy usłyszała, że z Polski zapytała, czy znam twórczość Marioli Landowskiej, bo obraz który przed chwilą oglądałem to właśnie jej praca. Gdy przyszedłem do galerii następnego dnia, żeby kupić upatrzony wcześniej kafelek, pani już wiedziała że za kilka dni (bodajże 12 czerwca ubiegłego roku) miał być wernisaż wystawy prac Marioli Landowskiej Mona Lisa i inne w galerii CNAP, na który zresztą mnie zapraszała. Data wernisażu była jednak dniem mojego wylotu z Lizbony do Polski. Po powrocie oczywiście zapoznałem się z twórczością tej znakomitej (teraz już to wiem) malarki, odnalazłem jej profil na Facebooku oraz stronę internetową. Wiele obrazów, które og
2 komentarze
Czytaj więcej