Santa Casa Alfama 2023 w obiektywie Krzysztofa Rosenbergera

Tegoroczna, jedenasta już edycja festiwalu fado Santa Casa Alfama odbyła się 29 i 30 września. Była to jak zwykle spora dawka muzyki fado, jednak w nieco innej niż zazwyczaj w Lizbonie oprawie. Większość koncertów odbywała się na specjalnie przygotowanych scenach, przeważnie większych niż w tradycyjnych domach fado no i przede wszystkim artyści nie występowali akustycznie. Taka jest idea festiwalu i podobnie odbywa się to każdego roku. To świetna muzyczna uczta z mnóstwem koncertów, które można wybierać zgodnie z upodobaniami. Zdecydowanym minusem festiwalu jest jednak niemożność wzięcia udziału we wszystkich, a nawet w większości z nich, bowiem sporo wydarzeń odbywa się w tym samym czasie.

Poniższa fotorelacja skupia się zatem na koncertach na głównej scenie, z wyjątkiem pierwszych zdjęć (artyści z Mesa dos Frados), które zostały wykonane na dachu terminalu dla statków pasażerskich. Autorem fotografii jest Krzysztof Rosenberger.

„Casa de Fado” – „Mesa dos Frades” – Ana Sofia Varela

„Casa de Fado” – „Mesa dos Frades” – Fernando Jorge

„Casa de Fado” – „Mesa dos Frades” – Rodrigo Rebelo de Andrade

„Casa de Fado” – „Mesa dos Frades” – Tânia Oleiro

„Casa de Fado” – „Mesa dos Frades” – Pedro Castro

„Casa de Fado” – „Mesa dos Frades” – André Ramos

„Casa de Fado” – „Mesa dos Frades” – Francisco Gaspar

„Casa de Fado” – „Mesa dos Frades” – Tânia Oleiro

Geadas

Rui Poço

Beatriz Felício

Rui Poço, Beatriz Felício, João Domingos & Andre Moreira

Filipa Cardoso, Anabela, FF & Lenita Gentil

Camané

José Manuel Neto & Camané

José Manuel Neto, Camané, Carlos Manuel Proença & Paulo Paz

Carlos Manuel Proença, Camané & Paulo Paz

Miguel Moura

Muzycy podczas występu Miguela Moury

Teresa Salgueiro

Ana Gonçalves Albino & Sofia Queiroz podczas występu występu Teresy Salgueiro

Teresa Salgueiro

Teresa Salgueiro & Marta Pereira da Costa

Teresa Salgueiro

Sara Correia

Sara Correia i jej zespół

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Portugalskie lektury na drugą połowę wakacji, czyli polecam książki, które niedawno czytałem + KONKURS

Wakacje w pełni, a oprócz wojaży to także dodatkowy czas na czytanie. Dla niektórych może to także czytanie w trakcie PODRÓŻY, bo na pewno są wśród Was tacy, którzy czytają zawsze i wszędzie i bez książki nie ruszają się z domu, jak piszący te słowa. Niektóre z opisanych poniżej książek czytałem na początku roku, a więc już jakiś czas temu, inne z kolei skończyłem przed kilkoma dniami, więc jestem w miarę na bieżąco jednak pisząc tego posta posługuję się opisami, a zwłaszcza komentarzami czytelników z portalu lubimyczytac.pl, który bardzo lubię i na którym mam konto, a opinie innych czytelników często pozwalają mi zweryfikować moje opinie o książce, przypomnieć zapomniane szczegóły albo zwyczajnie zrozumieć niejasne sytuacje opisane na przeczytanych stronach. Pewnie większość z prezentowanych poniżej książek już czytaliście, ale może się zdarzy, że podsunę komuś idealną lekturę na drugą połowę lata. Dodatkowo, dzięki uprzejmości Domu Wydawniczego Rebis ogłaszam konkurs, w któ

Czytaj więcej

25 kwietnia 1974 - Rewolucja Goździków w sztuce ulicznej dzisiejszej Lizbony i wiecznie żywa pieśń Zeci Afonsa "Grândola, Vila Morena"

Źródło zdjęcia tutaj 25 kwietnia obchodzony jest w Portugalii jako rocznica Rewolucji Goździków – w tym roku już 41. W skrócie można powiedzieć, że był to wojskowy zamach stanu, który doprowadził do obalenia w Portugalii dyktatury Marcelo Cayetano (następcy Antónia Salazara). Nazwa, całkiem przyjemna dla ucha, pochodzi stąd, że żołnierzom wtykano w lufy karabinów właśnie goździki, a całe wydarzenie przebiegło niemal bezkrwawo – zginęły cztery osoby (z rąk tajnej policji DGS – Generalna Dyrekcja Bezpieczeństwa, dawna PIDE – Policja Międzynarodowa i Ochrony Państwa, podczas oblężenia jej siedziby). Następstwem tych wydarzeń była też dekolonizacja portugalskich terytoriów w Afryce i Azji oraz rozpoczęcie procesu demokratyzacji systemu politycznego Portugalii, w której od 1945 r. istniała dyktatura wprowadzona przez Antónia Salazara. Zaczęło się od tego, że 25 kwietnia tuż po północy lizbońska rozgłośnia radiowa Rinasenza nadała zakazaną przez cenzurę pieśń Grândola, Vila Morena

Czytaj więcej

Mariola Landowska - polska malarka w Portugalii (i jej wystawa Mundo Colorido w Open Gallery Moniki Krupowicz w Szczecinie)

Pracownia Marioli Landowskiej w Paço de Arcos Mariola Landowska jest polską malarką mieszkającą i pracującą w Portugalii. Moja historia z twórczością Artystki to jedna z (moich) lizbońskich historii. Pewnego razu, oglądając piękne obrazy i kafle w galerii (której nazwy niestety nie pamiętam) pani z obsługi zapytała mnie, skąd jestem. Gdy usłyszała, że z Polski zapytała, czy znam twórczość Marioli Landowskiej, bo obraz który przed chwilą oglądałem to właśnie jej praca. Gdy przyszedłem do galerii następnego dnia, żeby kupić upatrzony wcześniej kafelek, pani już wiedziała że za kilka dni (bodajże 12 czerwca ubiegłego roku) miał być wernisaż wystawy prac Marioli Landowskiej Mona Lisa i inne w galerii CNAP, na który zresztą mnie zapraszała. Data wernisażu była jednak dniem mojego wylotu z Lizbony do Polski. Po powrocie oczywiście zapoznałem się z twórczością tej znakomitej (teraz już to wiem) malarki, odnalazłem jej profil na Facebooku oraz stronę internetową. Wiele obrazów, które og

Czytaj więcej

my lisbon story

Szukaj na tym blogu