OS GATOS NÃO TÊM VERTIGENS - portugalski hit kinowy z piosenką Any Moury "Clandestinos no Amor"

Zdjęcie pochodzi z bloga tutaj

Os Gatos não Têm Vertigens to film pochodzącego z Leirii António-Pedro Vasconcelosa. Jego produkcje nie są u nas znane, aczkolwiek reżyser ma na swoim koncie wygrane na festiwalach w Cannes i San Sebastián. Ostatnie działa Vasconcelosa to Call Girl z 2007 r. i A Bela e o Paparazzo z 2010.

Nie widziałem Os Gatos não Têm Vertigens, ale piszę o nim, bo film, który wszedł do portugalskich kin pod koniec września, jest tam bardzo popularny. Tak samo popularny jest utwór Clandestinos no Amor, który do filmu nagrała Ana Moura, która zalicza zresztą ostatnio same sukcesy, o czym już było na blogu i zapewne jeszcze będzie. I właśnie tę piosenkę chcę Wam przybliżyć – można jej posłuchać oglądając zamieszczony poniżej film zawierający sceny z Os Gatos não Têm Vertigens. Oprócz piosenki ciekawe są sceny kręcone w Lizbonie i sama fabuła filmu, która nieco "wyłania się" z trailera.

Film jest dramatem z wątkami komediowymi. Opowiada historię chłopca, a właściwie młodego mężczyzny, który w dniu swoich 18. urodzin zostaje wyrzucony przez ojca z domu. W wyniku pewnych sytuacji poznaje on i nawiązuje znajomość, potem coraz głębszą przyjaźń, z 73-letnią wdową Rose.

Według recenzentów film jest pełen klisz i przewidywalnych splotów sytuacji, co ponoć nie przeszkadza w utrzymaniu widza do końca filmu w zaciekawieniu. No i świadczą o tym też wyniki oglądalności.

Główną rolę kobiecą zagrała ceniona portugalska aktorka z Lizbony Maria do Céu Guerra, natomiast rolę zakochanego w niej 18-letniego Jó początkujący aktor João Jesus (Os Gatos não Têm Vertigensto jego drugi film, wcześniej zagrał w serialu).

Źródło zdjęcia tutaj

Ana Moura - Clandestinos no Amor:



Relacja z premiery filmu w wiadomościach RTP: zobacz tutaj
Trailer filmu na stronie SapoVideos: zobacz tutaj

A poniżej tekst utworu Any Moury Clandestinos no Amor wykorzystanego w filmie (może ktoś pośpiewa?):

Clandestinos no Amor
Vivemos sempre sem pedir licença
cantávamos cantigas proibidas
Vencemos os apelos da descrença
que não deixaram mágoas nem feridas

Clandestinos do Amor, sábios e loucos
vivemos de promessas ao luar
Das noites que souberam sempre a pouco
sem saber o que havia para jantar

Mas enquanto olhares para mim eu sou eterna
estou viva enquanto ouvir a tua voz
Contigo não há frio nem inverno
e a música que ouvimos vem de nós

Vivemos sem saber o que era o perigo
de beijos e de cravos encarnados
Do calor do vinho e dos amigos
daquilo que para os outros é pecado

Tu sabias que eu vinha ter contigo
pegaste-me na mão para dançar
Como se acordasse um sonho antigo
nem a morte nos pode separar

Nós somos um instante no infinito
fragmento à deriva no Universo
O que somos não é para ser dito
o que sente não cabe num só verso

Enquanto olhares para mim eu sou eterna
estou viva enquanto ouvir a tua voz
Contigo não há frio nem inverno
e a música que ouvimos vem de nós